Αναρτήσεις

Εικόνα
  Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΝΗΣ Η ελληνική μυθολογία περιελάμβανε και    ιστορίες σχετικά με το χιόνι. Σε έναν από τους μύθους ο Δίας φέρνει το χιόνι στην ανθρωπότητα ρίχνοντας τα βέλη του όπως περιγράφεται στην Ιλιάδα του Όμηρου. Όμως σε άλλα κείμενα, το χιόνι συνδέεται με μια νύμφη που ονομάζεται Χιόνη. Στη αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία, η Χιόνη αποδίδεται με διάφορα πρόσωπα και έχει μια ποικιλία γονικών καταβολών ανάλογα με την κάθε εκδοχή, αναφέρεται ως κόρη του ποτάμιου θεού Νείλου και της Ωκεανίδας Καλλιρρόης. Η Χιόνη ζούσε στους αγρούς και υπέφερε από την κακοποίηση ενός γεωργού. Σε ανταπόδοση για αυτήν την αδικία, η Χιόνη μεταμορφώθηκε από τον θεό Ερμή, κατόπιν εντολής του Δία, σε νεφέλη χιονιού. Κατά την πτώση της, το χιόνι που δημιούργησε όμως κατέστρεψε τα σπαρτά, αναπαριστώντας μια μορφή κοσμικής δικαιοσύνης ή τιμωρίας για το αδίκημα που δέχτηκε. Μια άλλη εκδοχή λέει πως στις ‘’Μεταμορφώσεις’’ του Ρωμαίου ποιητή Οβιδίου το    (ΧΙ 339) η Χιόνη ήταν η πανέμορφη κόρη του Δαιδαλίωνα. Με
Εικόνα
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΕΜΩΝΗΣ Ο μύθος της ανεμώνης  Το όνομα του λουλουδιού ανεμώνη, συνδέεται με τον αρχαίο ελληνικό μύθο, του Άδωνι  και της Αφροδίτης. Ο μυθος είναι γνωστός, και από αυτόν εμπνέυστηκαν μεγάλοι ποιητές, ο Οβιδιος και αργότερα ο Σαίξπηρ. Έτσι γράφτηκαν ύμνοι για τον έρωτα της Αφροδίτης και του Άδωνι  Θα αναφερθούμε τώρα σε εκείνο το σημείο του μύθου, που έχει σχέση με το λουλούδι. Όπως αναφέρεται στον μύθο, ο Άδωνις βγήκε στο δάσος για κυνήγι. Όμως ο θεός Άρης, που ήταν ο προηγούμενος εραστης της Αφροδίτης παραφύλαγε επειδή ζήλευε τον Άδωνι, λογω που ήταν η αιτία του χωρισμού τους. Ο Άρης λοιπόν μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνι, και τον πλήγωσε θανάσιμα. Τα βογκητά του Άδωνι τα άκουσε η Αφροδίτη και έτρεξε να τον βρει. Ήταν όμως παρά πολύ αργά.  Πήρε η Αφροδίτη στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της, και όπως αναφέρει ο μυθος ράντισε με νέκταρ τις πληγές του νέου. Έτσι από το μείγμα του αίματος με το νέκταρ που έπεσε στο χώμα, ξεπήδησε ένα πολύ όμορ
Εικόνα
 ΟΙ ΩΡΕΣ Οι Ώρες σύμφωνα με την μυθολογία ήταν θυγατέρες του Δια και της Θέμιδας, ήταν αδερφές δε των τριών Μοιρών, και των Νυμφων οι οποίες κατοικούσαν στον Ηριδανό ποταμό. Στην Αθήνα αναφέρονταν ως Θαλλώ, Αυξώ, και Καρπώ. Ο Ησίοδος τις αναφέρει ως Ευνομία, Δίκη και Ειρήνη. Το έργο τους ήταν να παρακολουθούν τους ανθρώπους. Οι θεές Ώρες ήταν αυτές που πρώτες υποδέχθηκαν την Αφροδίτη, και αφού πρώτα την έντυσαν, την συνόδεψαν στον Όλυμπο. Λέγεται πως βοηθούσαν τον θεό Ήλιο, και την θέα Χλωρίδα στο έργο της δηλαδή στην βλάστηση της γης ρυθμίζοντας τις εποχές. Ο Ομυρος αναφέρει πως άνοιγαν και έκλειναν τις πύλες του Ολύμπου με σύννεφα, και επίσης φρόντιζαν τα άλογα της Ήρας. Στους Ορφικους λέγεται πως οι Ώρες μαζί με τις Χάριτες, και τις Μοίρες οδήγησαν την Περσεφόνη από τον Άδη στον επάνω κόσμο. Άλλοι μύθοι αναφέρουν πως συντρόφευαν τον Πάνα, και πως ήταν μέρος της ακολουθίας του Διόνυσου.   Πληροφορίες από:Wikipedia  Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε 
Εικόνα
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ      Η ΝΕΦΕΛΗ Η Νεφέλη ήταν Ωκεανίδα θεά της φιλοξενίας. Ο μύθος λέει πως ο Δίας την δημιούργησε δίνοντας την μορφή της Ήρας, για να ξεγελάσει τον Ιξίωνα βασιλιά της Θασσαλίας. Τον Ιξίωνα ο Δίας τον κάθησε στο τραπέζι των θεών. Ο Ιξίωνας πόθησε την Ήρα, δείχνοντας αγνωμοσύνη προς τον Δία. Ο Δίας το αντελήφθη, και για να καταλάβει μέχρι ποίου σημείου έφτανε η αγνωμοσύνη του Ιξίωνα, έδωσε στην Νεφέλη την μορφή της Ήρας. Έτσι ξεγέλασε τον Ιξίωνα ώστε να ζευγαρώσει μαζί της. Από την ένωση τους προήλθε το γένος των Κεντάυρων. Ο Ιξιωνας κεραυνοβολήθηκε και διώχτηκε από τόνο Όλυμπο. Η Νεφέλη παντρεύτηκε τον βασιλιά Αθάμαντα. Ο Αθάμαντας αργότερα παντρεύτηκε την Ινώ. Τα παιδιά της Νεφέλης και του Αθάμαντα, ο Φρίξος και η Έλλη αποτέλεσαν αντικείμενο μίσους από την Ινώ η οποία ήθελε τον θρόνο για τους δικούς της γιούς, Λέαρχο και Μελικέρτη. Η Ινώ κατάφερε να πείσει τις γυναίκες, να βράσουν το σιτάρι που προορίζονταν για σπορά και να το καταστρέψουν. Έτσι έπεσε πείνα στο βασίλ
Εικόνα
 Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ  ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ Ο  Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα  είναι η αρχαία Ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού που αναφέρεται σε παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών (όπως π.χ. στην Ιουδαική - Χριστιανική παράδοση με τον  κατακλυσμό του Νώε ). O Δευκαλίωνας και η Πύρρα πετούν πέτρες πίσω από την πλάτη τους Κατά τον μύθο την εποχή που στη  Θεσσαλία  βασίλευε ο Δευκαλίωνας ο  Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα. Ο  Δευκαλίωνας  λοιπόν μετά από συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε ένα πλοίο συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του. Στο μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του  Ουρανού  και το έδαφος της  Ελλάδας  γεμίζει με νερό και οι άνθρωποι χάνονται. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρεται από τα νερά μέσα στο πλοιάριο.  [1]  Την δέκατη όμως ημέρα προσάραξε στο όρος  Όθρυς  ή κατά άλλη εκδοχή
Εικόνα
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΑΣ (καρυδιά) Η καρυδιά στην αρχαία ιστορία, εμφανίζεται στον μύθο της Καρύας, κόρης του βασιλιά Δίωνα της Λακωνίας. Άλλου εμφανίζεται ως πρωθιέρεια στο ναό της Αρτέμιδας. Την Καρύα την ερωτεύτηκε ο Διόνυσος. Όταν η Καρύα πέθανε, ο θεός την μεταμόρφωσε σε δέντρο την καρυδιά. Την είδηση του θανάτου της, την μετέφερε η θεά Άρτεμις στον πατέρα της, και τον πρόσταξε να χτίσει ένα ναό στην μνήμη της. Οι κολόνες του ναού αυτού, κατασκευάστηκαν από ξύλο καρυδιάς και είχαν την μορφή, της Καρύας της  γνωστής καρυάτιδας, νύμφη του δέντρου της καρυδιάς. Η καρυδιά έτσι έδωσε την ιδέα για την δημιουργία της φημισμένης, αρχιτεκτονικής φόρμας των καρυάτιδων όπως διασώθηκαν, στο Ερέχθειο στην Ακρόπολη των Αθηνών.  Βέβαια πρόδρομος των καρυάτιδων του Ερεχθείου, θεωρούνταν οι Καρυάτιδες του θησαυρού των Σιφνίων, στους Δελφούς (525 π.χ ) οι οποίες μαζί με τις Καρυάτιδες της Ιωνίας, αναβίωναν την πανάρχαια   αντίληψη της θεότητας σε μορφή κίονα.  Διασκευή: Καρακιτσιου Μαρία  Πληροφορίες: Wi
Εικόνα
 Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΡΙΓΓΑΣ (φυτό καλαμιά) Η Σύριγγα ήταν Νύμφη της Αρκαδίας, την οποία ερωτεύτηκε ο θεός Πάνας, που ήταν προστάτης των βοσκών και των γιδοπροβάτων. Ο Πάνας θέλει να γνωρίσει τους ποιμένες του, μιας και το φαΐ του ήταν να πίνει γάλα από την μητέρα του Πιάνα Αμάλθεια την κατσίκα. Φτάνοντας στον Λάδονα ποταμό στην Γορτυνία, συναντάει την Νύμφη Σύριγγα η οποία κυνηγούσε ένα ελάφι. Ο Πάνας θέλησε να την γνωρίσει και άρχισε να την κυνηγάει. Όταν η Νύμφη Σύριγγα αντιλήφθηκε πως ο θεός Πάνας την κυνηγούσε, και επειδή είχε ορκιστεί να μείνει παρθένα, κάλεσε τις αδερφές της τις νύμφες να την βοηθήσουν. Έτσι καθώς έτρεχε και προσπαθούσε να περάσει τον Λάδονα ποταμό μέσα από τις καλαμιές, έγινε και εκείνη καλαμιά.  Ο Πάνας καθώς προσπαθούσε να ξεχωρίσει ποια ήταν η νύμφη, ξερίζωσε μερικά καλάμια διαφορετικά σε μέγεθος, και καθώς φυσούσε ο αέρας περνούσε μέσα από τα καλάμια, και ακούγονταν έτσι μια γλυκιά απαλή μουσική. Ο Πάνας έτσι έδεσε μεταξύ τους τα κομμάτια και άρχισε ν