Αρχαίοι Ελληνικοί μυθοι

O μύθος της αμυγδαλιάς Στα αρχαία χρόνια στην Θράκη, ήταν μια πανέμορφη πριγκίπισσα η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε τον Δημοφώντα που ήταν γιος του Θησεα. Όταν ο Δημοφωντας γύριζε στην Αθήνα με το καράβι του, από την Τροια, οι δυο νέοι γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν.    Ύστερα όμως από λίγο καιρο, ο νέος νοστάλγησε την πατρίδα του, και η Φυλλις μην μπορώντας να τον βλέπει στεναχωρημένο, τον άφησε να γυρίσει στην Αθήνα. Σκέφτηκε πως αν την αγαπούσε αληθινά, θα ξαναγύρισε κοντά της. Αυτό και έγινε, η Φυλλις έμεινε μόνη να τον περιμένει για χρόνια, ώσπου μαραζωσε και πέθανε από την στεναχώρια της. Οι θεοί όμως που ήξεραν την ιστορία της, την μεταμόρφωσαν σε δεντρο, για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον Δημοφώντα. Έτσι η Φυλλις δεν πέθανε, αλλά έγινε δεντρο  η αμυγδαλιά  μετά από χρόνια, και μέσα στον χειμώνα,  τον Γενάρη, ο Δημοφωντας επέστρεψε στην Θράκη.    Εκεί έμαθε τι έγινε, και απελπισμένος αγκάλιασε γεμάτος τύψεις, τον κορμό του δέντρ

Ωραια Ελένη Πάρις και ελιχρυσος Μυθολογία [3] Επεξεργασία Το χρυσαφί λουλούδι της ελληνικής υπαίθρου που είναι πάντα ανθισμένο! Συμβολίζει την αιώνια αγάπη και συνδέεται με τον μύθο του Πάρη και της ωραίας Ελένης. Ο μύθος λέει ότι όταν ο Πάρης έκλεψε την ωραία Ελένη από την Σπάρτη και ενώ ταξίδευαν προς την Τροία, σταμάτησαν στα Κύθηρα για να κάνουν σπονδές προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης που τους προστάτευε. Εκεί πέρασαν λίγες μέρες και ολοκλήρωσαν τον έρωτά τους. Η ωραία Ελένη όμως ζήλεψε την θέα Αφροδίτη που κατά την μυθολογία ζούσε στο νησί και απαίτησε από τον Πάρη να της πει ότι εκείνη ήταν η πιο όμορφη γυναίκα. Ο Πάρης θέλοντας να καθησυχάσει την ωραία Ελένη της είπε δείχνοντας το κίτρινο άνθος : «Βλέπεις αυτό το λουλούδι; Τα μαλλιά σου έχουν το χρυσαφί του χρώμα, το σώμα σου μοιάζει με τον μίσχο του και το δέρμα σου είναι απαλό σαν τα πέταλά του. Η ομορφιά σου θα διατηρηθεί έτσι για πάντα» . Και το λουλούδι ονομάστηκε σεμπρεβίβα.       Στη δημοτική παρ