Αρχαίοι Ελληνικοί μυθοι

Η ΝΥΜΦΗ ΑΥΡΑ Η νύμφη Αύρα ήταν κόρη του Τιτάνα Λέλαντα, και της Περίβοιας από την Φρυγία. Η Αύρα ήταν μια από τις συντρόφους της θεάς Αρτέμης, και μοιράζονταν με τις άλλες συντρόφισσες τις εμπειρίες του κυνηγιού. Η νύμφη Αύρα ήταν τόσο γρήγορη στο δρόμο, που κανένα ζώο δεν μπορούσε να την φτάσει ούτε τα ελάφια μα ούτε και τα ζαρκάδια. Την Αύρα την αγάπησε παράφορα ο θεός Διόνυσος, μα εκείνη τον περιφρονούσε, γιατί ήταν ορκισμένη παρθένα.   Ο Διόνυσος παρακάλεσε την Άρτεμη, να κάνει την Αύρα να χάσει τα λογικά της, και να του παραδοθεί. Η Αρτεμη είχε εξοργιστεί, από μια προσβολή που την είχε κάνει η Αύρα, και έτσι αποφάσισε να βοηθήσει τον Διόνυσο. Μια πολύ ζεστή ημέρα η Αύρα, πήγε σε μια πηγή να πιεί νερο αλλά ήπιε ένα άλλο υγρό άγνωστο σε αυτήν, που δεν ήταν άλλο παρά κρασί. Ζαλισμένη από το κρασί ξάπλωσε πάνω σε δαφνόκλαδα, και αποκοιμήθηκε. Ο Διόνυσος βρήκε την ευκαιρία και την βίασε.  Όταν η Αύρα ξύπνησε και κατάλαβε τι είχε συμβεί, ένοιωσε πως χάνει τα λογικά της.

Η ΝΥΜΦΗ ΕΡΚΥΝΑ Η όμορφη νύμφη Έρκυνα ήταν κόρη του Τροφωνίου. Η καλύτερη φίλη της Έρκυνας, ήταν η Περσεφόνη κόρη της θεάς Δήμητρας. Οι δυο φίλες έπαιζαν συνήθως μαζί. Μια μέρα η Έρκυνα κάλεσε την Περσεφόνη, να πάνε να παίξουν. Είχαν μαζί μια όμορφη χήνα, που ο πατέρας της Ερκυνας της χάρισε.   Πήραν την χήνα και πήγαν για να παίξουν στο δάσος. Βρήκαν μια σπηλιά εκεί, και σκέφτηκαν να παίξουν κρυφτό. Η χήνα ξέφυγε από τα χέρια της Ερκυνας, σαν κάτι να την τράβηξε μέσα στην σπηλιά. Τα κορίτσια την ακολούθησαν. Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος, και κάτι άσπρο κουνιόταν  πίσω από μια πέτρα.  Τα κορίτσια φοβήθηκαν, η Έρκυνα όμως δεν έφευγε χωρίς την χήνα της. Μια λάμψη εξαφάνισε το σκοτάδι, και έρχονταν από εκεί που είχε κρυφτεί η χήνα. Η Έρκυνα σήκωσε την πέτρα, και από τα σπλάχνα της γης, άρχισε να αναβλύζει νερό. Η Περσεφόνη είδε έκπληκτη την Έρκυνα, την χήνα, και τα νερά να γίνονται ένα ορμητικό ποτάμι. Στα νερά αυτά έρχονταν να λουστούν, όλοι οι πιστοί που ζητούσαν χρησμό α

ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ ΤΟΥ ΙΒΥΚΟΥ Ένας από τους σημαντικούς λυρικούς  ποιητές του 6 αιώνα π.χ. ήταν ο Ίβυκος. Πήγαινε προς την Κόρινθο για να πάρει μερος, στον διαγωνισμό κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων.Ήταν πολύ χαρούμενος, και καθώς είδε ένα σμήνος γερανών να πετούν ψηλά στον ουρανό είπε. -Φίλοι μου σας βλέπω σαν έναν καλό οιωνο!  Όταν μπήκε στο ιερό δάσος του Ποσειδωνα, έπεσε σε ενέδρα ληστών, και αφού τον λήστεψαν τον κακοποίησαν και τον άφησαν, θανάσιμα πληγωμένο. Πριν να ξεψυχήσει είδε το σμήνος των γερανών  στον ουρανό, και κατάφερε να φωνάξει. -Μαρτυρήστε, καλοί μου γερανοί τον φόνο μου, να τιμωρηθούν οι αίτιοι. Ήταν τα τελευταία λόγια που είπε, προτού πεθάνει.  Πλήθος κόσμου περίμενε στο στάδιο, τον ερχομό του Ίβυκου, και αναστατωμένοι άκουσαν τα άσχημα νέα, από τους ανθρώπους που βρήκαν τον πεθαμένο Ίβυκο στο δάσος. Μια σιγανή φωνή ξαφνικά ακούστηκε ανάμεσα στο πλήθος.  -Να οι γερανοί του Ίβυκου!  Σαν άκουσαν οι θεατές τα λόγια αυτά, κατάλαβαν πως πρόκει

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΕΡΥΣΙΧΘΟΝΑ Ο Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός, ήταν μυθικός γιός του Μυρμιδόνα, και εγγονός του Ποσειδώνα. Ο Ερυσίχθονας ήταν πολύ γνωστός, για την ασέβεια του, την υπεροψία του, ήταν βλάσφημος και υπερόπτης. Κάποια μέρα μαζί με είκοσι δούλους του, πήγε στο δάσος το αφιερωμένο στην θεά Δήμητρα απο τους Πελασγούς. Διέταξε τους δούλους του, να κόψουν τα δέντρα, για να χτίσει ένα μεγαλοπρεπές παλάτι. Ανάμεσα στα δέντρα, ήταν και μια τεράστια ιερή βελανίδια της Δημήτρας, γύρω στην οποία χόρευαν, και έψελναν οι Δρυϊδες.  Οι δούλοι του Ερυσίχθονα, με διαταγή του έκοβαν παρά πολλά δέντρα ασυλλόγιστα, και όταν έπεσε η πρώτη τσεκουριά στο ιερό δεντρο, της θεάς Δήμητρας παρουσιάστηκε μπροστά του, η ιέρεια της Δημητρας η Νικίππη, που ήταν η θεά Δήμητρα μεταμορφωμένη. Η Νικίππη προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο των δέντρων, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με το τσεκούρι του.  Εκείνη τότε πέταξε τα ρούχα της ιέρειας, και εμφανίστηκε μπροστά του μεγαλοπρεπής. Οι δούλοι σκόρπισαν τρομαγ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΝΘΟΥ Ο μύθος του Διανθου Δίανθος λουλούδι που οι αρχαίοι Έλληνες, το είχαν αφιερώσει στον Δία, Δίανθος=άνθος του Δία. Η μυθολογία αναφέρει πως ο Δίας ζήλευε την Ήρα, για το λουλούδι της τον κρίνο. Έτσι αποφάσισε να έχει και αυτός το δικό του λουλούδι. Έριξε έναν κεραυνό στην γη, και από την αστραπή και τον καπνό φύτρωσε το πολύ ομορφο και μυρωδάτο γαρύφαλλο, το οποίο πήρε το όνομα του δίανθος.   Μια άλλη παραλλαγή του μύθου είναι η εξής. Μια μέρα η θέα Αρτεμις θέα του κυνηγιού, πήγαινε σπίτι της μετά από ένα αποτυχημένο ταξίδι κυνηγιού. Βλέπει έναν βοσκό να παίζει την φλογέρα του, και τον κατηγόρησε πως φταίει αυτός για την αποτυχία που είχε, το κηνυγι της.  Θυμωμένη η Αρτεμις έβγαλε τα μάτια του βοσκού, αλλά όταν την πέρασε ο θυμός, εκεί που έπεσαν τα μάτια του, μεγάλωσαν τα κόκκινα γαρυφαλλα σαν σημάδι αθώου αίματος. Διασκευη:Μ.Κ.