Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΗΟΥΣ (αυγή)

Η Ηώς ήταν η θεότητα της αυγής, κόρη του Τιτάνα Υπερίωνα, και της Τιτανίδας Θείας, ήταν αδερφή του Ήλιου του οποίου προηγείτο καθημερινά στο ουράνιο ταξίδι. Κατά μια άλλη εκδοχή ήταν κόρη της Ευρυφάεσσας ή, του Ήλιου και της Ευφροσύνης. Διακρίνονταν για το κάλλος της, μεταξύ των θεών, και τις δελεαστικές της χάρες, και προσέλκυσε τα ερωτικά βλέμματα του θεού Άρη με τον οποίο έγινε ζευγάρι.

 Σαν το έμαθε η θέα Αφροδίτη, καταράστηκε την Ηώς, να μην βρίσκει την ευτυχία, και η ζωή της να είναι γεμάτη με εφήμερους έρωτες. Όπως και έγινε. Άπειρες ήταν οι θρυλούμενες παραδόσεις για τις ερωτικες σχέσεις της Ηούς. Στον κατάλογο των συζύγων της, πρώτος φέρεται ο Αστραίος (προσωποποίηση του έναστρου ουρανού), με τον οποίο λέγεται πως απέκτησε πολυάριθμους αστέρες, τον Αυγερινό (Εωσφόρο), και τους τέσσερις κύριους ανέμους, Αργέστη, Βορέα, Ζέφυρο, και Νότο. Επίσης και μια κόρη την Δίκη.

 Ο Τιθωνος ήταν ο δεύτερος, ήταν δε ο νέος αυτός πανέμορφος, γιος του Λαομέδοντα, τον οποίο Τιθωνό απήγαγε η Ηώς. Τον πήγε στα ανάκτορα της, στις όχθες του Ωκεανού ο οποίος θεωρείτο, σαν ένας μεγάλος ποταμός που περιτριγύριζε τον τότε γνωστό κόσμο. Η Ηώς ζήτησε από τον Δία, και πέτυχε την αθανασία του, ξεχνώντας όμως να ζητήσει και την αιώνια νεότητα του.

 Φρόντιζε τον Τιθωνό να τρέφεται με αμβροσία, τον έντυνε με λαμπρά ενδύματα, όμως με την πάροδο του χρόνου το πρόσωπο του γέμιζε ρυτίδες, και το κεφάλι του άσπρα μαλλιά. Έγινε αγνώριστος, όμως διατήρησε την γλυκιά φωνή του. Η Ηώς τότε ζήτησε από τον Δία, και τον μεταμόρφωσε σε τζιτζίκι (τέττιγα). Άλλη εκδοχή του μύθου λέει, πως πήρε μαζί της στην Αιθιοπία τον Τιθωνό, και απέκτησε δύο γιούς μαζί του, τον Ημαθίωνα και τον Μέμνονα τον περιλάλητο ήρωα αρχαίων μύθων, και ήρωα της Αιθιοπιάδας, έπος του Αρκτίνου.

 Επόμενος σύντροφος της Ηούς, ήταν ο πανέμορφος κυνηγός Ωρίωνας. Αυτόν τον απήγαγε από την Τανάγρα, τον οποίο όμως στερήθηκε πολύ γρήγορα. Και ενώ του μετέδωσε το αθεράπευτο ερωτικό της πάθος, και την αγάπη της χτυπήθηκε από τα βέλη της θεάς Άρτεμης, στην νήσο Ορτυγία, είτε  γιατί  τόλμησε να την προκαλέσει σε αγώνα δισκοβολίας , είτε εξ αγνοίας της θεάς ενώ κολυμπούσε  σε παρακίνηση του θεού Απόλλωνα (επειδή έφερε βαρέως τον ερωτικό δεσμό, αυτού με την αδερφή του). Κατά μια άλλη εκδοχή η Ηώς ερωτεύτηκε τον τυφλωμένο Ωρίωνα όταν αυτός έφτασε στα όρια του Ωκεανού, στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου, αναζητώντας θεραπεία, ικετεύοντας τον αδερφό της, να αποκαταστήσει την όραση του, όπως και έγινε.

 Μετά τον φόνο του Ωρίωνα, και την μεταμόρφωση του σε ομώνυμο αστερισμό, από τους θεούς, ακολούθησε ο αττικός ήρωας Κέφαλος, γιός του θεού Ερμή και της Έρσης, σύζυγος της Πρόκριδος, της οποίας και έγινε ακούσια ο φονιάς της, και από τον οποίο απέκτησε τον Φαέθαντα. Αφού καταδικάστηκε και αυτός από τους θεούς, η Ηώς αναζήτησε ερωτικο δεσμό από τον Μελαμποδιδη Κλείτο, γιό του Μαντίου και συγγενή του Αμφιαράου αλλά και αυτόν ακολούθησαν πολλοί άλλοι.

 Η Ηώς ήταν η καθημερινή πρόδρομος του Ήλιου στον οποίο άνοιγε κάθε αυγή με το ρόδινα χέρια της, την θύρα της Ανατολής. Φορούσε στεφάνια με άνθη, και με ένα πέπλο πολύπτυχο, ανέβαινε στο άρμα της ρίχνοντας άνθη, και με υδρίες σκορπούσε ροδόσταμο στην γη την πρωινή δροσιά, που άστραφταν οι σταγόνες στις ακτίνες του Ήλιου ο οποίος την ακολουθούσε. Αυτό ήταν το καθημερινό  έργο της Ηούς, της πανέμορφης θεότητας την οποία οι αρχαίοι Έλληνες, ποιητές και με θαυμασμό περιέγραψαν τα ροδόχροα δάχτυλα της, τον ολόλευκο λαιμό της, τους θαυμαστούς οφθαλμούς της, το αποστράπτοντα πέπλο της, συνοδεύοντας το όνομα της με πλήθος θαυμαστικών επιθέτων ή, επιφωνημάτων, όπως ροδοστέφανη, ροδόσφυρον, ροδοδάκτυλον, χρυσόθρονο, χρυσοπεδιλον, κ.α..
Το όνομα της, ως «ηριγένεια θέα» αυτή που είναι γεννημένη το πρωί απόγονη του Υπερίωνα, εκείνου  που πορεύεται πάνω από την γη και της «Ευρυφάεσσας» (η διαχεουσα τη λάμψη της μακριά) ή, της «Θείας» ( η τρέχουσα στον ουρανό) και οι συγγένειές με τον Ήλιο, την Σελήνη, τον Φαέθοντα, τον αρχαίο Εωσφόρο, που ως πτερωτός «δαίμων» προηγείτο του άρματος του Ήλιου καθώς και τα επίθετα της, ομολογούν την ταύτιση της με την ανθρωπομορφη, ιδεατή αντίληψη της αυγής. Αλλά και το «ερωτόληπτον» των μύθων της σε συνδυασμό με την μικρή χρονική απόλαυση πάντως ωραίου τον οποίο αγάπησε, δεν ξεφέυγει της πραγματικότητας. Οι ήρωες και οι κυνηγοί που φεύγουν από τα «άγρια χαράματα», όπως θα λέγαμε σήμερα, στους μύθους φαίνονται να απάγονται από τη θεά και να ερωτοτροπούν με αυτήν! Έτσι εκείνη συνεχίζει μέχρι σήμερα να σκορπά γύρω της την πρωινή δρόσο και θα συνεχίσει για πάντα.

Μ.Κ.
Πληροφορίες από:Wikipedia